Elk jaar blik ik eigenlijk wel terug op afgelopen jaar en kijk ik vooruit naar het komende jaar (net als veel mensen geloof ik). Voorgaande jaren (op 2018 na) voelden altijd als een leeg canvas: ik kon gaan kleuren zoals ik wilde, er waren geen lijntjes, maar ik mocht zelf
Ik moet opbiechten dat ik stiekem nog een keer ben verhuisd en dit keer niet binnen Nederland, maar naar een compleet andere planeet. Soms kom ik ff terug naar m’n oude huis, vrienden en leven, maar niets is meer hetzelfde.
Iedereen hier op planeet Kanker ervaart dat: niets is
Hoi nieuw pijntje,
Ik ben niet zo van je gecharmeerd. Ineens ben je daar. Uit het niets. Rondom m'n longen.
Ondertussen ben ik wel wat pijn gewend en weet ik op welke plekken ik jullie kan verwachten (en dus kan verklaren). Maar jij, jij bent onverklaarbaar.
Dat is spannend en
Een aantal maanden geleden schreef ik over mijn pijnaanvallen. Die zijn, waarschijnlijk dankzij een osteopaat, verdwenen. Toch blijf ik met dagelijkse buikpijn zitten. De artsen dachten destijds aan het ACNES-syndroom: een zenuw die niet helemaal lekker zit in de buikwand en daardoor pijn veroorzaakt.
Het is ontzettend fijn dat de
CT-scan nummer 5 zit er weer op. Afgelopen maandag werd ik heen en weer geschoven om te kijken of de kankercellen weg zijn/blijven uit m’n lichaam en de chemo z’n werk doet. Dit was niet m’n eerste CT-scan, maar eerlijk: het blijft doodeng om daarin te