Blog Koetjes en Kanker

En hoe gaat het nu?

Ik ben al 1 maand Koos Chemoloos. De angst voor het geen chemoslikken verdween snel, al heb ik onlangs weer een CT-scan gehad, en dat voelt toch veiliger met chemo. Maar verder went het redelijk snel: we moeten zelfs ‘ontwennen’. Normaliter vraagt manlief bij het eten: ‘Heb je je chemo al gehad?’. Dat is nu geworden ‘Heb je je.. oh nee…’ En ik ben enorm blij dat ik geen chocomel meer drink! Ik kan gewoon  met elke willekeurige drank (ok, geen alcohol) mijn medicatie hydrocortison en de rest innemen. Lekker!

Of ik al verschil merk? Nee. Geen. Ik word heel langzaamaan iets minder misselijk, maar als ik me een dag erg op verheug op niet misselijk zijn, dan valt het juist dan weer tegen ;-) Ik heb iedereen in m’n omgeving gewaarschuwd: het duurt minstens 4-6 maanden voordat ik iets merk, maar onbewust zoek ik nu zelf elke dag naar verschillen. Ik wil graag verschil gaan merken. Erg graag. Dat ik me weer eens GOED wil voelen, ipv altijd dat bluh-muh-ziek gevoel.

Dat komt, met geduld. Ik heb daar een beetje meer van gekregen tijdens de afgelopen twee jaar, maar kennelijk nog niet genoeg ;-)

Enfin, eigenlijk gaat het hetzelfde: ik voel me elke dag ziek, vermoeid, beperkt en kan weinig. Alleen m’n misselijkheid neemt langzaam iets af. Daar ben ik blij mee. Nu doorzetten en elke dag geen misselijkheid meer. Maar precies dit was de verwachting: dat de misselijkheid als eerste zou verdwijnen.

Ondertussen ben ik begonnen met het afbouwen van hydrocortison: dat slik ik omdat mijn bijnier door de chemo geen cortisol meer aanmaakt. Het kan zijn dat de chemo mijn bijnier doet slapen of dat het de bijnier heeft kapot gemaakt. In het laatste geval blijf ik voor de rest van m’n leven medicijn-afhankelijk en moet ik in stress situaties oppassen. Tijdens het afbouwen wordt m’n bijnier geprikkeld om het zelf weer op te pakken. Ik hoop het zo! Dat betekent ook weer vaak bloedprikken en heen en weer naar het ziekenhuis voor allerlei testen: komt dan wel weer.

Onlangs was het weer CT-scan dag: het ging moeizaam en duurde lang. Ik heb allergische reacties op het contrastvloeistof, dus wilde de radioloog me aan een infuus met anti-allergiemeuk. Alleen als je daar eenmaal aan ‘gaat’, dan moet dat altijd. En ik moet de rest van mijn leven nog CT-scans. Dus ik wil dat (nog) niet. Dus Lien gaat in onderhandeling met de beste man en ik won ;-)

Twee jaar geleden had ik dit nooit gedurfd, maar onderhand ken ik mijn lijf, ken ik de medische wereld een beetje en kom ik steeds meer voor mezelf op. Als het (nog) niet nodig is, dan niet. En wat blijkt: met goeie argumentatie kom je een heel eind J

Het niet geheel onbelangrijk: de uitslag van de CT-scan was goed! De kanker blijft weg! Over 3 maanden mogen we weer gaan scannen.

Author image
About Lien
Ik word blij van geitjes, mopshondjes, manlief, kan mijn neusvleugels en oren tegelijkertijd bewegen en oh ja, ik ben in behandeling tegen kanker.
You've successfully subscribed to Blog Koetjes en Kanker
Great! Next, complete checkout for full access to Blog Koetjes en Kanker
Welcome back! You've successfully signed in.
Unable to sign you in. Please try again.
Success! Your account is fully activated, you now have access to all content.
Error! Stripe checkout failed.
Success! Your billing info is updated.
Error! Billing info update failed.