“Het enige wat me nu rest is 0 conditie, 0 energie, 0 veerkracht. M’n lichaam heeft een enorme klap gehad. Het gaat dus nu ‘redelijk’, maar waar ik altijd dacht dat het niet slechter kon, kan het dus slechter.”
Zo sloot ik m’n vorige blog af: ik was
Toen was er ineens nog meer (ongepland) ziekenhuisverblijf. Vorige week zaterdagnacht werd ik met een limousine naar mijn nieuwe room-with-a-view gebracht. Lees: een ambulance kwam me ophalen om me naar de SEH te brengen en vervolgens werd ik 3 dagen opgenomen. Dat was niet helemaal de bedoeling, maar wel nodig.
Hoi nieuw pijntje,
Ik ben niet zo van je gecharmeerd. Ineens ben je daar. Uit het niets. Rondom m'n longen.
Ondertussen ben ik wel wat pijn gewend en weet ik op welke plekken ik jullie kan verwachten (en dus kan verklaren). Maar jij, jij bent onverklaarbaar.
Dat is spannend en
Een aantal maanden geleden schreef ik over mijn pijnaanvallen. Die zijn, waarschijnlijk dankzij een osteopaat, verdwenen. Toch blijf ik met dagelijkse buikpijn zitten. De artsen dachten destijds aan het ACNES-syndroom: een zenuw die niet helemaal lekker zit in de buikwand en daardoor pijn veroorzaakt.
Het is ontzettend fijn dat de