Wanneer iemand me vraagt hoe het gaat, betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik de realiteit van mijn situatie net wat rooskleuriger vertel. Sinds die ontdekking ben ik aan het bedenken waarom ik dat doe: wil ik iemand anders niet mijn hele shit laten zien? Durf ik niet
Veel gehoorde opmerkingen tijdens deze kankerperiode zijn: ‘Positief blijven he?’, ‘Blijf positief’, ‘Positief blijven denken’, ‘Niet bij de pakken neerzitten’ ‘Sterk blijven’ etc. je snapt de strekking. Goedbedoelde woorden ter bemoediging.
Kanker en de belastingdienst
Ik voel me vaak, deels daardoor, verplicht om de positieve kant van kanker te vertellen,
Ergens had ik verwacht dat ik na de diagnose kanker overal schijt aan zou hebben: mensen hun meningen, zorgen, dingen moeten en bijv. drempels niet meer zou ervaren. Maar helaas, ik blijf nog steeds een mens, alleen dan met iets meer pillen om te slikken.
Maar ik leer beetje bij
Elk jaar blik ik eigenlijk wel terug op afgelopen jaar en kijk ik vooruit naar het komende jaar (net als veel mensen geloof ik). Voorgaande jaren (op 2018 na) voelden altijd als een leeg canvas: ik kon gaan kleuren zoals ik wilde, er waren geen lijntjes, maar ik mocht zelf
Ik moet opbiechten dat ik stiekem nog een keer ben verhuisd en dit keer niet binnen Nederland, maar naar een compleet andere planeet. Soms kom ik ff terug naar m’n oude huis, vrienden en leven, maar niets is meer hetzelfde.
Iedereen hier op planeet Kanker ervaart dat: niets is