Sinds ik 8 maanden aan de chemo ben vier ik elke 2e van de maand een klein chemo-feestje. Samen vieren manlief en ik dan dat we weer een maandje verder zijn: weer een maand ‘overleefd’ hebben. We vieren de kleine stapjes die we maken om het op die manier vol
Waar ik vroeger als peuter hondjes aaide en dan zei: ‘Hondje liefffffff’ moet ik vaak nu mezelf (spreekwoordelijk) aaien en zeggen: ‘Lien lieffffffffff’. Ik leer namelijk tijdens deze kankerperiode om liever voor mezelf te zijn, beter naar m’n lijf te luisteren en er ook naar te handelen.
Pre-kanker (of
Sinterklaas is nog niet eens in het land en ik sla al aan het dichten ;-) Maar ‘Mei – ga maar snel voorbij’ meen ik uit het diepst van m’n hart. Mei is weer een extra drukke ziekenhuismaand met spannende onderzoeken.
Zo hebben we weer de 3-maandelijkse CT-scan op 14
Wanneer iemand me vraagt hoe het gaat, betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik de realiteit van mijn situatie net wat rooskleuriger vertel. Sinds die ontdekking ben ik aan het bedenken waarom ik dat doe: wil ik iemand anders niet mijn hele shit laten zien? Durf ik niet
Veel gehoorde opmerkingen tijdens deze kankerperiode zijn: ‘Positief blijven he?’, ‘Blijf positief’, ‘Positief blijven denken’, ‘Niet bij de pakken neerzitten’ ‘Sterk blijven’ etc. je snapt de strekking. Goedbedoelde woorden ter bemoediging.
Kanker en de belastingdienst
Ik voel me vaak, deels daardoor, verplicht om de positieve kant van kanker te vertellen,