Ik realiseerde me afgelopen donderdag dat kanker niet alleen veel neveneffecten heeft, het heeft me ook een oude ziel gegeven. Een jong lijf met een oude ziel.
Onlangs kwam ik een brief van een 85-jarige vrouw tegen. Ik gok dat ze deze schreef aan het einde van haar leven. Ze schreef over alle dingen die ze anders had willen doen. Dat ze meer had willen leven, minder zorgen maken, en minder zorgen maken over de zorgen. Meer genieten, meer ijsjes eten, minder plannen.
Geen spijt van dingen die ik NIET doe
Mijn oude ziel voelt als die vrouw haar ziel. Ik ben nu (al), op mijn 33 zo ver als deze vrouw van 85. Ik weet nu al wat ik anders zou willen doen, sterker nog, wat ik anders doe! De dood is zo dichtbij geweest, dat ‘ooit als ik doodga’ ook iets van ‘nu’ kan zijn, en niet perse als ik 85 ben. Daarom wil ik niet later, net als deze vrouw, spijt krijgen van dingen die ik niet gedaan heb.
Een ‘oude ziel’ als bijwerking van de kanker. Als gevolg van erg lang ziek zijn in een jong lijf. Over 52 jaar schrijf ik hopelijk een andere brief dan deze mevrouw. Dan kan ik delen over hoe je wel kunt leven, wat er voor mij belangrijk is en waarom. Sterker nog, ik denk dat ik dat nu al kan!
Toch deel ik graag eerst haar brief, voordat ik de mijne deel. Gewoon omdat het ook mij, met m’n oude ziel, aan het denken heeft gezet. Ik ben benieuwd wat dit met jou doet!
“Als ik mijn leven over zou kunnen doen dan…
Ik zou meer fouten willen maken de volgende keer. Ik zou het allemaal wat makkelijker nemen, wat meer ontspannen. Ik zou maller willen zijn deze ronde. Ik zou de dingen niet meer zo bloedserieus nemen. Ik zou meer risico’s nemen. Ik zou meer bergen beklimmen en in meer rivieren zwemmen. Ik zou meer ijsjes eten en minder bonen. Ik zou misschien meer in de problemen komen, maar tenminste niet in allerlei denkbeeldige problemen.
Zie je, ik ben een van die mensen die alsmaar verstandig en gepland leven, elk uur van de dag. Oh er waren wel van die momenten, je weet wel, die anders waren. En als ik het over moest doen zou ik meer van die ‘momenten’ willen hebben. Eerlijk gezegd: ik zou proberen niks anders dan dat te doen. Gewoon momenten, de een na de ander, in plaats van elke dag zoveel jaren vooruit te leven. Ik ben een van die mensen die nergens naar toe gaat zonder een thermometer, een warmwaterzak, een regenjas, een parachute. Als ik het over zou doen, dan zou ik lichter reizen dan ik nu gedaan heb.
Als ik mijn leven overnieuw zou leven, dan zou ik vroeger in het voorjaar blootsvoets gaan en zo langer doorlopen in de herfst. Ik zou vaker gaan dansen. Ik zou meer in de draaimolen gaan. Ik zou meer madeliefjes plukken.”
En hoe ziet jouw brief er nu uit? Ongeacht je leeftijd?
