De start van mijn ‘kuurtje’ komt steeds dichterbij. Dat is spannend en onzeker. Op donderdag 2 november neem ik de eerste pillen....
Pillen die ik minstens 2 jaar moet gaan slikken.
Pillen die een gezond orgaan kapot gaan maken.
Pillen die mogelijke kanker kapot gaan maken.
Pillen die me ziek gaan maken.
Pillen die ervoor zorgen dat ik andere medicijnen moet gaan nemen.
Pillen die de rest van m’n leven gaan beïnvloeden.
Wat de pillen precies gaan doen en vanaf wanneer ik er last van gaan hebben weten we niet. Vanaf 2 november kunnen we het gaan merken. Waarschijnlijk duurt het even voordat we iets merken, omdat de Mitotane (naam chemo) zich het liefst opslaat in vetjes, daarna geeft het pas af aan de rest van m’n lichaam. En ook al ben ik meerdere kilo's kwijt na de operatie en spanning, er is genoeg over.
Mocht je dus snel kilo's willen kwijtraken: best een goeie kuur dit! ;-)
Deze start houdt me in mijn onderbewustzijn bezig. Ik probeer namelijk tot de max te genieten van alle dagen waarop ik nog niet aan de kuur gebonden ben. Een volle ‘gezonde’ week. Tegelijkertijd probeer ik daar niet te veel mee bezig te zijn. Ik vind het ook ongrijpbaar: je gaat aan een kuur beginnen die mogelijke kanker in je lijf kapot maakt, maar je word er wel ziek van, maar hoe erg dat weet ik nog niet.
Vlak voordat ik begin met m’n kuurtje word ik 30. Een nieuwe levensfase, volwassen en zo ;-), en daarna begint een ander feest. Voor dit hele gedoe vond ik 30 worden niet zo leuk, het klinkt zo oud. Nu denk ik: yay! 30! Op naar de 80!
Komend weekend wordt dan ook een feestweekend: de mooie dingen vieren! Even niet beter weten, kop in het zand, en blij zijn met lieve mensen om me heen☺
