Blog Koetjes en Kanker

Trust nobody

“Trust nobody” dat wordt altijd zo creepy gefluisterd aan het einde van de trailer van Wie is de Mol. Die uitspraak geldt momenteel onbewust veel. Ik ben niet op zoek naar een mol. Niet dat ik weet ;-) maar laat mensen wel zoeken naar ‘molletjes’ in mijn lichaam. (je snapt vast dat ik kankercellen bedoel).

Een paar week geleden kreeg ik een gynaecologische echo om te kijken of er ‘activiteiten’ zijn te zien in mijn baarmoeder. Geen kind. Maar baarmoederkanker. Dit is overigens iets anders dan het uitstrijkje wat elke vrouw mag/moet doen: dat is baarmoederhalskanker.

Ik heb door het syndroom van Lynch , een erfelijke genmutatie, significant meer kans op baarmoeder en eierstokkanker (o.a.) en je snapt dat ik daar niet zo veel zin in heb. Dus laat ik mezelf preventief controleren. Dat is fijn, want des te eerder je erbij bent, des te beter. De onderzoekjes zijn niet altijd even fijn, maar enfin ;-)

Op zich

De preventieve onderzoeken an sich beangstigen me niet. Ik leef nu toch al in behandeling tegen kanker, one fight at a time. Dus het is niet zo dat ik daardoor nog meer met kanker bezig ben. Of ineens bang ben voor baarmoederkanker, eierstokkanker, darmkanker, ureterkanker of weet ik veel wat voor andere soort kanker ik meer kans op heb. Maar het zijn bijvoorbeeld versprekingen of woorden van artsen. Zoals de echo-mevrouw: ‘er is OP ZICH niets geks te zien.’ Hoe zo op zich? Helemaal niet? Beetje niet? Beetje wel? Op zich? Aaaaah…

En als ik dan samen met manlief het ziekenhuis uitloop, ben ik niet perse blij dat het schoon is. Puur omdat ik mijn eigen lichaam niet meer vertrouw. Nog meer niet dan woorden van een arts ;-) Want ‘op zich’ besloot mijn lichaam om bijnierkanker te maken, zonder dat ik er iets van merkte. Dus waarom zou het ‘op zich’ ook niet andere vormen gaan maken, hoe weet ik dat zo zeker? En hoe weet ik zeker dat deze chemo werkt? Fijn, er is een jaar niets te zien aan kankercellen, maar intense blijheid ervaar ik daarover (nog) niet.

Ben ik nu een soort paranoïde angstige vrouw geworden? Die de hele dag alle pijntjes, gekke dingetjes opschrijft, googlet en analyseert?
Nee.

Confrontaties in het ziekenhuis met controles maken even dat ik bewust ben van het niet-vertrouwen-hebben. Ok, ik geef het toe: soms maakt een nieuw pijntje me ook onzeker ;-) Verder leef ik er (gelukkig) niet dagelijks bewust mee. Volgende week dinsdag krijg ik weer een nieuw preventief onderzoek: blaasonderzoek. Met een camera m’n urinebuis in, heel veel zin in ;-)

Ik geloof ook dat een vorm van oplettendheid juist goed is voor mijn lichaam. Zie ik wel iets geks en houdt dat aan: luiden die alarmklokken!

Author image
About Lien
Ik word blij van geitjes, mopshondjes, manlief, kan mijn neusvleugels en oren tegelijkertijd bewegen en oh ja, ik ben in behandeling tegen kanker.
You've successfully subscribed to Blog Koetjes en Kanker
Great! Next, complete checkout for full access to Blog Koetjes en Kanker
Welcome back! You've successfully signed in.
Unable to sign you in. Please try again.
Success! Your account is fully activated, you now have access to all content.
Error! Stripe checkout failed.
Success! Your billing info is updated.
Error! Billing info update failed.