Vandaag is het een half jaar geleden dat ik de laatste chemopillen nam. Zes maanden en er is een hoop verandert, maar ook weer niet.
Ik slik geen chemo meer, maar nog wel hydrocortison (i.v.m. de bijnierinsufficiëntie)
Ik zit aan een nieuwe eettafel, in een nieuwe stoel, in
Een paar weken geleden werd ik geinterviewd door Flair Belgie over 'leven met een erfelijke genmutatie' (zoals het Syndroom van Lynch, de oorzaak van mijn kanker). Omdat het zo'n onbekende mutatie is, werk ik daar graag aan mee. Bij dezen ook voor jullie het (Vlaamse ;)) interview.
Sinds haar tienerjaren weet
Beste mevrouw van de Auping,
Hoe gaat het nu met u? Weet u nog wie ik ben? Ik wil wedden dat u die betreffende avond thuiskwam en zei: ‘Wie ik nu toch weer aan de lijn had.’ ‘Leuk’ verhaal voor bij het eten… Was u erg van slag of ging
Vlak voor mijn eigen kankerdiagnose hoorde ik dat een jong iemand, die ik ‘vaag’ kende, kanker had. Ik kwam er wat laat achter en het voelde gek om een berichtje te sturen, maar nog gekker om niets te sturen. Maar wat stuur je dan? Ik heb, denk ik, 15 minuten
Onlangs wilde iemand een afspraak met me maken. Ik reageerde met: ‘Liever niet voor 15:00 i.v.m. mijn middagdutje.’ Middagdutje. Ik heb een hekeltje aan het woordje gekregen. Maar zonder mijn ‘middagdutje’ verander ik in een Uruk-hai, een vrouwelijke chagrijnige Saruman, een vuurspuwende draak. Alles en iedereen dat