Wanneer iemand me vraagt hoe het gaat, betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik de realiteit van mijn situatie net wat rooskleuriger vertel. Sinds die ontdekking ben ik aan het bedenken waarom ik dat doe: wil ik iemand anders niet mijn hele shit laten zien? Durf ik niet
Ik ben ff stil geweest hierzo, misschien verklapt dat al iets over mijn ‘status’: die is wel eens beter geweest. Ik betrapte mezelf erop dat ik week, na week zei dat ‘ik een minder goeie week had.’ Maar als je dat elke week zegt, dan heb je een minder goede/
We zijn weer een CT-scan verder. Vorige week woensdag ging ik weer door het apparaat. Ik moest wat langer blijven ivm een opkomende allergie voor contrastvloeistof (niet perse handig, maar ach, daar zijn weer medicijnen voor ;P) en mocht ik weer naar huis. De spanning voor een CT-scan blijft. Die
Veel gehoorde opmerkingen tijdens deze kankerperiode zijn: ‘Positief blijven he?’, ‘Blijf positief’, ‘Positief blijven denken’, ‘Niet bij de pakken neerzitten’ ‘Sterk blijven’ etc. je snapt de strekking. Goedbedoelde woorden ter bemoediging.
Kanker en de belastingdienst
Ik voel me vaak, deels daardoor, verplicht om de positieve kant van kanker te vertellen,