We zijn weer terug: het ‘normale’ leven. De bruiloft en de huwelijksreis zijn achter de rug. Ik mocht gelukkig voor en tijdens de bruiloft even stoppen met de chemo, waardoor ik veel meer energie had. Wat hebben we een topdag gehad. Zo mooi, met allemaal lieve mensen om ons heen! De huwelijksreis daarna was lekker chillen in de zon op Lanzarote. Heel vervelend ;)
En nu dus het ‘normale’ leven. Wat normaal dan ook maar is ☺ Mijn lijf is aan het wennen aan de chemo en de hydrocortison (hormoon cortisol wat ik niet meer aanmaak). Onderhand merk ik weer dat de chemo ‘iets’ doet. Ik ben nu elke dag misselijk, soms heel erg, soms op de achtergrond.
Middagdutjes zijn tegenwoordig noodzakelijk om ‘s avonds ook nog een leuk mens te zijn of überhaupt aanwezig te zijn.
Met beide pillen gaat de dosis weer iets omhoog: de chemo om de streefwaarde te bereiken. De hydrocortison om ervoor te zorgen dat ik geen tekort aan cortisol heb in mijn lichaam. Mijn gesprekken met de psycholoog worden iets intenser en weer wat nieuws: ik ben doorverwezen naar een diëtiste.
Ik had nooit verwacht dat het zo ver in mijn leven zou komen: maar ik wil niet te veel afvallen. Door de misselijkheid en de chemo heb ik sommige dagen weinig tot geen eetlust en krijg ik niets binnen (waardoor je dus vervolgens weer misselijker wordt: the Circle of Life ;-)).
Ik las voordat ik met chemo begon dat het je smaak kan beïnvloeden. Ook dat is begonnen. Ik lust geen schnitzel meer. Bah. Bleh. Nee. Alleen de gedachte alleen al maakt me misselijk. Manlief en ik hebben het nu 3x geprobeerd en ik geef het op. De geur, smaak en structuur word ik naar van. Geen sch-niet-zel meer voor mij dus ☺
