Waar ik de vorige keer diezelfde dag nog de uitslag kreeg (en op m’n hart kreeg gedrukt dat dat echt niet elke keer zo zou zijn), bleek dat inderdaad waar. Ik moest de volle 5 werkdagen wachten op de uitslag: dinsdagmiddag werd ik gebeld. Alles is goed! Er zijn geen opgehoopte kankercellen (= tumoren) te zien. Super fijn! Mijn ‘chemo-vriendjes’ doen hun werk.
De spanning was dit keer echt wel een stuk hoger bij mij en mensen in m’n directe omgeving. Ergens wil je hopen en geloven dat het goed is, maar je hebt wel echt die bevestiging van het ziekenhuis nog even nodig. De ‘ja, het is goed’ zorgde voor vele zuchten van opluchting. Nu op naar de McDonalds voor de McFlurry en McKroket!
We kunnen weer door met de zaakjes ‘van alle dag’: er verandert niets in mijn prognose, in mijn behandeling en de rust is weer even weer gekeerd.
Tot over 3 maanden!
