Ik heb al best veel geschreven over de fysieke ongemakken en bijwerkingen die ik ervaar van de chemo. Waar ik me tot nu toe niet toe kon zetten was; schrijven over de psychologische invloed van kanker. Want laat ik eerlijk zijn: dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Tegelijkertijd vind ik het een lastig onderwerp. Ik loop zelf nu bij een ‘kankerpsycholoog’ en ben m’n weg hier nog in aan het vinden en ervaar nog veel psychische pijn en verdriet.
Kanker zat in m’n bijnier, maar soms ook in m’n hoofd (figuurlijk gelukkig ;-)). Op een negatieve, angstige manier. Ik vond mezelf vroeger (lees pre-kanker) nooit echt een angstig type en als ik iets eng vond, vond ik dat ik het ook gewoon moest doen. Onder het motto: angst is een slechte raadgever.
Overigens geldt dat niet voor alles: wat ik nooit meer hoef te doen is betalen om in een toren te gaan waarin je 90 meter naar beneden stort. Dat hoef ik noooooit meer te doen. Maar enfin, dankzij kanker is de onbezorgdheid in het leven er een beetje af.
Ik ben zeker niet hypochondrisch geworden, maar bijvoorbeeld afgelopen weekend ben ik twee keer ’s nacht wakker geworden van intense pijn. Dan maken manlief en ik ons toch wel zorgen: is de chemo te zwaar voor m’n lichaam? Protesteert m’n lever? Is er toch een tumor aan het groeien? Wat is er nu weer aan de hand? Waar vroeger zo’n pijn, maar ‘een pijntje’ zou zijn is het leven nu soms wat ingewikkelder.
Al schrijvende bedenk ik dat ‘kanker in je hoofd’ zoveel meer is dan alleen angst om een pijntje. Het is je zorgen maken over de toekomst, je schuldig voelen tegenover je omgeving, wennen aan een ander leven (waarin je minder kunt dan vroeger), wennen aan jezelf in relaties (want ook dat verandert soms), tegen je principe in een annuleringsverzekering afsluiten, wennen aan veel kanker in je leven (denk bijv. aan veel medisch gerelateerde kankerafspraken), verdriet om wat er allemaal anders gaat dan je ooit had bedacht, wennen aan een ‘nieuw’ lichaam etc. Eigenlijk te veel om in een blog te proppen, dus tzt zal ik een kleine serie ervan maken: ‘Kanker in je hoofd’.
Dus; to be continued.....
ps: schrijven enzo kost me veel energie. Dus laat bloggen soms even op zich wachten. Wil je vaker iets van me horen/zien? Volg me dan op Instagram: 'koetjesenkanker' :) #langlevesocialmedia
