Ik ben een vrouw met 12 lepels. Nee, ik heb het niet over m’n fysieke bestek, ik zou niet weten hoeveel lepels er in de bestekla liggen. Ik heb het over de ‘spoontheory’ of lepel theorie.
Onthoud m’n 12 lepels.
Neem afgelopen dinsdag als voorbeeld: Ik sta op, maak ik eten, doe ik m’n dagelijkse verzorging, voer ik de hond (dat kost me 1 lepel). Manlief is zo vriendelijk om de hond uit te laten, want dat zou me nog een extra lepel kosten, maar die mag ik gelukkig houden ;-)
Ik me klaar om naar de psycholoog te gaan. Die is 20 minuten rijden vanaf mijn huis, net mijn max wat ik zelf kan rijden. Dat kost me weer 1 lepel. Eenmaal bij de psycholoog is het veel praten, nadenken, soms huilen. Weg 6 lepels. Doordat me dat uitje de helft (!) van m’n dagelijkse lepels kost, ga ik eerst altijd even zitten voordat ik weer terugrijd, want de terugrit kost me weer 1 lepel. Eenmaal thuis ben ik 9 lepels armer, heb ik dus 3 lepels over om de middag en avond door te komen. Dat is te weinig, dus na de lunch met manlief en schoonmoeder (1 lepel), ga ik even slapen.
Dankzij het middagdutje heb ik weer 3 lepels erbij. Ik loop een rondje met het hondje (2 lepels weg), eet ’s avonds even gezellig samen met manlief (i.p.v. voor de tv te Netflixen, weg 2 lepels) en sluiten we af met Netflix.
0 lepels over
Game over
Je snapt ‘m misschien al: de lepeltheorie legt uit wat er allemaal energie kost en hoeveel energie dit kost. Want het autorijden is vermoeiend, maar het praten met de psych is vermoeiender. Het heeft mij, destijds, geholpen met inzicht krijgen over ‘grote’ en ‘kleine’ dingen die energie kosten, want soms voelt een activiteit klein, maar is het slopend. En het maakt een vaag begrip als ‘vermoeidheid’ een soort van uitlegbaar, want jij bent ook wel eens moe toch? Iedereen is moe en druk ;-)
Jongleren met lepels
Elke dag loop ik dus te jongleren met lepels. Vergeleken met ‘vroeger’ moet ik rekening vooraf enorm rekeninghouden met alle dingen die me lepels kosten. Voor de chemo had ik ontelbaarveel lepels, ik hoefde niet te plannen hoeveel energie me iets zou kosten. Ik kon alles doen wat ik wilde (qua energie). Het went wel, het ‘rekening houden met’, al is het soms nog wel enorm frustrerend. Want vroeger had ik ontelbaar veel lepels en nu 12. Nu moet ik alles afwegen en bewuste keuzes maken: geef ik 6 lepels uit aan X of aan Y? In plaats van: ik doe ALLES! Frusterend, boosmakend en soms zo verdrietig. M’n hoofd wil alles, maar m’n lepels zijn op.
De volgende dag heb ik er gelukkig weer nieuwe lepels bij. Dan ben ik weer de blije eigenaar van 12 lepels, of meer of minder. De afgelopen 2 maanden schommelt dat een beetje, dat ligt ook aan het feit dat de chemo in m’n lijf steeds verder zakt. Dus hopelijk komen er steeds meer lepels bij op den duur.
